علی اصغر حکمت«علی اصغر حکمت»، سیاست مدار، شاعر ، نویسنده و مترجم ایرانی است. ۱ - تولد و تحصیلوی در ۲۳ رمضان ۱۳۱۰ در شیراز متولد شد. علی اصغر حکمت پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و متوسطه در شیراز برای ادامه تحصیل به تهران آمد و در کنار آموختن علوم جدید در مدرسه آمریکایی، به آموختن علوم اسلامی نظیر فقه و اصول در مدارس اسلامی پرداخت. معروف است که آیت‌الله میرزا طاهر تنکابنی نیز از اساتید وی بوده است. حکمت همچنین از مشاهیر فرهنگ و ادب فارسی بود که آثار بسیار گران بهایی به خصوص در زمینه‌های ادبی، تاریخی و فرهنگی از خود برجای گذاشته است. در عرصه سیاست نیز از حکمت به عنوان یکی از مؤسسین حزب رادیکال یاد شده است. ۲ - فعالیتها و وفاتحکمت در سال ۱۲۹۷ ش، وارد خدمات فرهنگی شد و با نشر مقالات تحقیقی و تدریس زبان انگلیسی در مدارس متوسطه، کسب شهرت نمود و وارد فعالیت‌های سیاسی شد و با کمک عده‌ای از دوستان و همفکران خود به رهبری علی اکبر داور، حزب رادیکال را بنیان گذاری کردند. حکمت تا سال ۱۳۰۹ در وزارت معارف خدمت می‌کرد. در این سال به تشکیلات جدید داور در دادگستری وارد شد و پس از چندی برای مطالعه در امور قضایی و ثبتی به اروپا اعزام شد. وی در اروپا وارد دانشکده حقوق و ادبیات شد و در هر دو رشته مدرک لیسانس گرفت. ماموریت دیگر حکمت در اروپا مطالعه در امر آموزش و پرورش و دانشگاه بود. او در شهریور ۱۳۱۲ به تهران احضار شد و در کابینه ذکاء الملک فروغی، ابتدا کفیل و بعد وزیر معارف و رئیس دانشگاه شد. در کابینه جم نیز وزیر فرهنگ بود. دوران پنج ساله وزارت فرهنگی علی اصغر حکمت را باید دوران تحول فرهنگی در این وزارتخانه نام نهاد. تاسیس دانشگاه تهران، تاسیس دانشسراهای مقدماتی در سراسر کشور، برگزاری جشن هزاره فردوسی، تاسیس فرهنگستان ایران ، ایجاد پیش آهنگی و تغییر برنامه‌های مدارس به اصول آموزشی کشورهای خارج، ایجاد تحول در زبان و ادبیات پارسی، توجه به آثار باستانی و تشکیل موزه ایران باستان، تربیت کادر آموزشی و انتشار نشریات و توجه به امر ورزش در مدارس، توسعه و تکمیل مدارس ابتدایی و متوسطه از جمله کارهای او بود. حکمت پس از معافیت از وزارت فرهنگ در اسفند ۱۳۱۷ در ترمیم کابینه محمود جم به وزارت کشور منصوب شد. در کابینه دکتر متین دفتری نیز همان سمت را عهده دار بود. در خرداد ۱۳۱۹ بار دیگر از خدمت معاف شد و به کار تحقیق و مطالعه پرداخت. وی در ترمیم کابینه فروغی در ۳۰ شهریور ۱۳۲۰ وزیر بازرگانی و پیشه و هنر شد. در ترمیم دیگر کابینه فروغی، وزارت بهداری را بر عهده گرفت. در کابینه سهیلی نیز همچنان وزیر بهداری بود. او در شهریور ۱۳۵۹ در تهران درگذشت. ۳ - تالیفات۱. شرح احوال جامی؛ ۲. مترجم تذکره مجالس النفایس؛ ۳. مترجم تاریخ جامع ادیان: نوشته جان بی ناس؛ ۴. امثال قرآن مجید ؛ ۵. رساله در باب امیر علی شیر نوائی؛ ۶. پارسی نغز (مجموعه‌ای از برگزیده‌های پارسی گویان)؛ ۷. تصحیح کشف الاسرار میبدی؛ ۸. ره آورد حکمت: نوشته‌ها و خاطرات شخصی علی اصغر حکمت؛ ۹. ترجمه پنج حکایت از شکسپیر؛ ۱۰. از سعدی تا جامی؛ ۱۱. ترجمه جلد سوم تاریخ ادبیات ادوارد براون؛ ۱۲. امین و مامون (ترجمه از سلسله روایات اسلامی جرجی زیدان)؛ ۱۳. ترجمه رستاخیز: تالیف تولستوی دانشمند روسی؛ ۱۴. ترجمه راه زندگانی: تالیف نیکولا حداد مصری. ۴ - منبعنرم افزار عرفان۳، مرکز تحقیقات کامپیوتری علوم اسلامی. |